Stałe powierzchnie obserwacyjne monitoringu
lasów na obszarach Natura 2000
Robert Hildebrand
Sieć Natura 2000 została utworzona dla
zapewnienia przetrwania najcenniejszych
i najbardziej zagrożonych europejskich
gatunków i siedlisk. Jest to jeden z
podstawowych elementów systemu ochrony
przyrody i bioróżnorodności w Unii
Europejskiej. Tworzy ona system
uzupełniający i wzbogacający wcześniejsze,
funkcjonujące dotychczas w państwach
europejskich systemy obszarów ochrony
przyrody w postaci ustawowo przyjętych form
ochrony przyrody, takich jak: parki
narodowe, rezerwaty przyrody, parki
krajobrazowe, obszary chronionego
krajobrazu, pomniki przyrody itp.
Sieć Natura 2000 składa się z obszarów
ochrony środowiska wyznaczonych
w poszczególnych krajach wspólnoty
europejskiej, na podstawie dwóch dyrektyw
Komisji Europejskiej:
-
obszarów specjalnej ochrony ptaków (OSO) [SPECIAL
PROTECTION AREAS (SPAs)], wyznaczonych na
podstawie Dyrektywy Ptasiej
(wersja
skonsolidowana 2009/147/EC z 30.11.2009) o
ochronie dziko żyjących ptaków (Directive on
the conservation of wild birds),
-
obszarów specjalnej ochrony siedlisk (SOO) [SITES
OF COMMUNITY IMPORTANCE (SCIs)],
wyznaczonych na podstawie Dyrektywy
Siedliskowej (Habitatowej)
(wersja
skonsolidowana 2013/17/EU z 13.05.2013) w
sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz
dzikiej fauny i flory (Directive on the
conservation of natural habitats and of wild
fauna and flora).
Na gruncie prawa krajowego podstawą
funkcjonowania Sieci Natura 2000 jest ustawa
o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004
r. oraz towarzyszący jej szereg
aktualizujących rozporządzeń.
|
Rys. 17
.
Rozmieszczenie SPO I i II rzędu oraz
powierzchni Monitoringu Intensywnego na
obszarach Natura 2000 (stan na koniec
2019 r.). |
Według bazy
https://www.eea.europa.eu/data-and-maps(prowadzonej przez Europejską Agencję
Środowiska Komisji Europejskiej) zaktualizowanej
na koniec 2019s r. liczba obszarów Sieci Natura
2000 w Polsce wynosi 985. Łączna powierzchnia
zajmowana przez obszary Natura 2000 wynosi
68 405 km2, w tym 61 168 km2
obszarów lądowych i 7 237 km2
obszarów morskich. Obszary lądowe zajmują 19,6%
powierzchni lądowej kraju.
145 lądowych obszarów specjalnej ochrony ptaków
(OSO) zajmuje 48 428 km2 (z czego
2,54 miliona hektarów stanowią lasy), natomiast
850 lądowych obszarów specjalnej ochrony
siedlisk (SOO) zajmuje 34 196 km2 (w
tym 1,95 miliona hektarów lasów). Niektóre
obszary OSO i SOO zachodzą na siebie, co
oznacza, że liczba obszarów oraz powierzchnia
wyrażona w km2 nie sumuje się.
W 2019 r. na obszarach Sieci Natura 2000
znalazło się 660 (ponad 30,3% z ogólnej liczby)
czynnych (na których wykonywane były obserwacje
i pomiary) powierzchni obserwacyjnych
monitoringu leśnego (I i II rzędu, w tym
monitoringu intensywnego). Na 82 lądowych
obszarach specjalnej ochrony ptaków (OSO)
znalazło się 6 SPO monitoringu intensywnego, 31
SPO II rzędu oraz 470 SPO I rzędu. Z kolei na
169 lądowych specjalnych obszarach ochrony
siedlisk (SOO) znalazło się 8 SPO monitoringu
intensywnego, 24 powierzchnie II rzędu i 358 SPO
I rzędu.
Średnie wartości defoliacji drzew w lasach
znajdujących się na obszarach ochrony siedlisk (SOO)
i obszarach ochrony ptaków (OSO) wynoszą około
23-24% i mieszczą się w klasie 1 (lekkiej
defoliacji).
|