STRONA GŁÓWNA  :  RAPORT 2014  :  RAPORTY

 

 


Wstęp


Program monitoringu lasów w 2014 roku

I.
Monitoring lasów na stałych powierzchniach obserwacyjnych I i II rzędu

1.

Ocena poziomu uszkodzenia monitorowanych gatunków drzew

4.

Ocena symptomów i przyczyn uszkodzeń drzew

5.

Wpływ warunków pogodowych na zdrowotność drzewostanów

6.

Stałe powierzchnie obserwacyjne monitoringu lasu na obszarach Natura 2000

7.

Zmiany stanu odżywienia drzewostanów w latach 1997-2013 na podstawie wyników monitoringu organów asymilacyjnych drzew

8.

Analiza parametrów dendrometrycznych na SPO II rzędu

Małgorzata Dudzińska

       Badania dendrometryczne na SPO II rzędu wykonywane były w latach 1994 (tylko gatunki iglaste), 1996 (tylko gatunki liściaste), 2004, 2009 i 2014.
      W 2014 roku wiek wszystkich drzewostanów na powierzchniach zawiera się w przedziale od 60 do 112 lat (sosnowych od 61 do 86 lat, świerkowych od 60 do 85 lat, dębowych od 84 do 112 lat i bukowych od 73 do 106 lat) – Tab. 7. Najwięcej drzewostanów (76,4%) znajduje się w klasie wieku 61-80 lat. Najmniej licznie reprezentowane są drzewostany w klasie wieku poniżej 41-60 lat (0,7%) i powyżej 100 lat (4,9%).

Rys. 16 . Kształtowanie się miąższości drzewostanów w układzie gatunków w krainach przyrodniczo-leśnych

      Przeciętna pierśnica drzewostanów waha się od 17,1 do 44,1 cm (sosnowych od 17,1 do 33,2 cm, świerkowych od 24,4 do 44,1 cm, dębowych od 21,2 do 32,7 cm i bukowych od 28 do 41,4 cm) – Tab. 7. W materiale przeważają drzewostany (37,5%) o pierśnicy zawartej w klasie 25-30 cm. Najniższą przeciętną pierśnicę (klasa 15-20 cm) zanotowano na 3,5% powierzchni (drzewostany sosnowe), w najwyższej klasie pierśnic (klasa >40 cm) znalazły się drzewostany świerkowe i bukowe (2,1% powierzchni).
     Średnia wysokość drzewostanów kształtuje się od 17,8 do 35,7 m (sosnowych od 17,8 do 32,1 m, świerkowych od 19,1 do 35,7 m, dębowych od 18,8 do 32 m i bukowych od 23,2 do 34,8 m) – Tab. 7. Większość (25%) przyjmowała wartości w granicach 24-26 m.
      Bonitacja drzewostanów waha się od IV do Ia klasy, dominując w klasie I-Ia. Najwyższą bonitacją charakteryzowały się drzewostany sosnowe, w których 49% powierzchni znalazło się w klasie Ia. Najwięcej drzewostanów o niskiej bonitacji (>III klasy) zlokalizowanych jest w Krainie Wielkopolsko-Pomorskiej, najwięcej drzewostanów o wysokiej bonitacji (Ia-I) - w Krainie Bałtyckiej.

Tabela 7.     Średnie wartości parametrów drzewostanowych dla poszczególnych gatunków drzew w krainach przyrodniczo-leśnych na SPO II rzędu

Kraina

Gatunek

Liczba SPO II rz.

Wiek

Dg

H

Vg

ZV

Bałtycka

Sosna

16

71

267

25,8

426

9,7

 

Świerk

2

82

354

30,9

441

6,3

 

Dąb

2

98

236

22,2

354

7,0

 

Buk

3

93

324

31,1

500

8,1


Razem

23

77

279

26,6

431

8,9

Mazursko-Podlaska

Sosna

11

74

265

27,5

486

9,5

 

Świerk

2

78

360

30,2

472

12,2

 

Dąb

2

94

278

26,0

368

8,3

 

Buk

0

-   

-   

-   

-   

-   

 

Razem

15

77

280

27,7

468

9,7

Wielkopolsko-Pomorska

Sosna

22

74

237

23,6

387

8,4

 

Świerk

0

-   

-   

-   

-   

-   

 

Dąb

3

101

298

26,9

392

10,0

 

Buk

1

84

306

31,6

441

5,6

 

Razem

26

78

247

24,3

389

8,5

Mazowiecko-Podlaska

Sosna

13

72

244

24,1

400

8,5

 

Świerk

0

-   

-   

-   

-   

-   

 

Dąb

2

94

320

30,4

326

7,4

 

Buk

0

-   

-   

-   

-   

-   

 

Razem

15

75

254

24,9

390

8,3

Śląska

Sosna

10

75

240

24,4

425

8,9

 

Świerk

2

78

319

30,1

307

8,7

 

Dąb

2

100

319

26,8

542

11,3

 

Buk

2

82

385

32,2

439

8,7

 

Razem

16

79

278

26,4

427

9,2

Małopolska

Sosna

23

75

255

24,2

398

8,2

 

Świerk

0

-   

-   

-   

-   

-   

 

Dąb

2

88

269

26,6

447

9,1

 

Buk

1

89

341

33,4

528

6,5

 

Razem

26

76

260

24,7

407

8,2

Sudecka

Sosna

0

-   

-   

-   

-   

-   

 

Świerk

6

78

349

27,4

545

11,1

 

Dąb

1

112

314

22,1

311

7,3

 

Buk

1

96

337

34,3

718

9,8

 

Razem

8

85

343

27,6

537

10,4

Karpacka

Sosna

5

68

286

25,3

396

10,0

 

Świerk

6

68

296

26,7

236

6,2

 

Dąb

1

95

252

25,1

359

8,8

 

Buk

3

97

337

29,7

442

8,2

 

Razem

15

76

298

26,7

339

8,0

Razem

Sosna

100

73

253

24,7

413

8,8

 

Świerk

18

75

330

28,2

396

8,7

 

Dąb

15

97

287

26,1

395

8,8

 

Buk

11

91

340

31,5

490

8,0

 

Razem

144

77

273

25,8

414

8,7

  Dg – przeciętna pierśnica [mm], H – wysokość Loreya [m], Vg - miąższość grubizny drzewostanu [m3/ha], Zv – przyrost miąższości [m3/ha/rok].


     Średnia miąższość grubizny drzewostanów wynosi 414 m3/ha (sosnowych – 413 m3/ha, świerkowych – 396 m3/ha, dębowych – 395 m3/ha i bukowych – 490 m3/ha) (Tab. 7, Rys. 16). Najliczniej reprezentowane są drzewostany, w których miąższość zawiera się w granicach 300-400 m3/ha (37,5%). Zarówno w drzewostanach iglastych, jak i liściastych największa średnią miąższość zanotowano w klasie wieku 81-100 lat (odpowiednio: 502,6 i 438,7 m3/ha). Największą średnią miąższością (537 m3/ha) wyróżniają się drzewostany położone w Krainie Sudeckiej, a najniższą (339 m3/ha) – drzewostany Krainy Karpackiej.

Rys. 17 . Kształtowanie się przyrostu miąższości drzewostanów w układzie gatunków w krainach przyrodniczo-leśnych

      Przyrost miąższości drzewostanów waha się od 2,4 do 15,3 m3/ha. Drzewostany sosnowe charakteryzują się przyrostem wynoszącym średnio 8,8 m3/ha, świerkowe – 8,7 m3/ha, dębowe – 8,8 m3/ha i bukowe – 8 m3/ha (Tab. 7, Rys. 17). W klasie przyrostu 8-10 m3/ha znalazło się najwięcej drzewostanów (36,1%). Największy średni przyrost (10,5 m3/ha) zanotowano w klasie wieku 81-100 lat; w drzewostanach liściastych największym średnim przyrostem (8,9 m3/ha) charakteryzowała się klasa wieku >100 lat. Największy średni przyrost stwierdzono w Krainie Sudeckiej (10,4 m3/ha), a najmniejszy w Krainach: Karpackiej i Małopolskiej (8 m3/ha) (Tab. 7, Rys. 17).
Wiek drzewostanów zawierał się w przedziale od 60 do 112 lat; przeciętna pierśnica – w przedziale od 17,1 do 44,1 cm; średnia wysokość – od 17,8 do 35,7 m. Bonitacja wahała się od Ia do IV. Miąższość grubizny wynosiła od 68,7 do 738,6 m3/ha, a przyrost miąższości – od 2,4 do 15,3 m3/ha.
Największą średnią miąższością charakteryzowały się drzewostany bukowe (490 m3/ha), znacznie niższą – drzewostany sosnowe (413 m3/ha), świerkowe (396 m3/ha) i dębowe (395 m3/ha). Najwyższe wartości przyrostu miąższości zanotowano w drzewostanach sosnowych i dębowych (po 8,8 m3/ha), niższe w świerkowych (8,7 m3/ha) i bukowych (8,0 m3/ha).
Drzewostany na powierzchniach zlokalizowanych w Krainie Wielkopolsko-Pomorskiej charakteryzują się najmniejszymi wartościami przeciętnej pierśnicy i średniej wysokości. Drzewostany na powierzchniach w Krainie Sudeckiej są najstarsze, o największych przeciętnych wartościach pierśnicy, miąższości grubizny i przyrostu miąższości. W Krainie Karpackiej z kolei odnotowano najmniejsze wartości miąższości i przyrostu miąższości.


 
II.
Badania na stałych powierzchniach obserwacyjnych monitoringu intensywnego (SPO MI)

7.

Dynamika parametrów meteorologicznych na SPO MI

8.

Wielkość depozytu wnoszonego z opadami atmosferycznymi na terenach leśnych na SPO MI

9.

Poziom koncentracji NO2 i SO2 w powietrzu na terenach leśnych na SPO MI

10.

Opady podkoronowe oraz roztwory glebowe na terenach leśnych na SPO MI 

11.

Ocena presji środowiska na ekosystemy leśne na podstawie badań na SPO MI

III.
Informacje ogólne i podsumowanie

12.

Intensywność obradzania i jakość nasion sosny na terenach leśnych w kraju

13.

Pożary lasów

14.

Zasobność i przyrost drzewostanów na podstawie wyników wielkoobszarowej inwentaryzacji stanu lasu (WISL)

15.

Ocena warunków hydrologicznych w wybranych zlewniach leśnych

 

Literatura

 

 

STRONA GŁÓWNA  :  RAPORT 2014  :  RAPORTY